Orbe uwi +ğşğndz şğç Auwuiıuzr st< hşındkrdz- şmşpşjr uxoumuındsg znğ suüljnds sg uğquzuüğu, t Uğuüu,nızr kşstz zşği huıuau,zşğnd^ zuşd muğü sg anüşdnğumuzzşğnd suizumjndkşusç upsmuwuğnwj znğ quwzuüğndkrdzzşğnd aşışduz=nf^ ışpr ndzşjud muğşdnğ uwjşlndkrdz sg! Wuzndz Sş,r Iuzz Mrlrmrnw Uğus U$ Muknprmnirz Auwuiıuz üzuj Muknprmniuğuzr {Mrlrmru´ suışzueuğuzr suışzueuğuzuhşı Buauz Uğ=$ İuğürişuz! Ktşd uwjşlndkşuz buğcuxrkg Uğus U$ Muknprmnir üuaumulndkşuz zndrğndu, wuındm zmuğuöuğe =ukulnmr zndrğşlz tğ^ uwzndauzeşğq^ şpuz fşğlnd,uçuzzşğ nğnzj muz.uışindszşğnf^ rğumuzndkşuz st< şmşpşjr-hşındkrdz uxoumuındsr auğjr =zzuğmnds ışpr ndzşjud% =ndlrizşğnd şırz! Hubı+zumuz lğuındndkşuz ausuquwz^ Arzübuçkr^ 16 Anmışsçşğ 2025r şğşmnwşuz^ Buauz İğçuöuz Subınjşuz suışzueuğuzr ız+ğtz Uğu :ösulşuzr aşı uwjşlşj Auwuiıuzr Auzğuhşındkşuz fuğvuhşı Zrmnl Yubrzşuzrz! Uznz= auzerhsuz gzkuj=rz =zzuğmşjrz {Mrlrmru´ suışzueuğuzr şd Auwuiıuzr sbumndkuwrz mşeğnzzşğnd aşı ünğ,umjndkşuz öuzuöuz sumuğeumzşğnd şd uwe ,rğrz st< Mrlrmrnw muknprmnindkşuz şd Subınjşuz suışzueuğuzr ünğ,umjndkşuz zşğmuw yndlg! Uwi uxrknf^ Buauz iğçuöuzg fuğvuhşırz yn.uzjşj Uğus U$r 30usşumrz zndrğndu, wuındm =ukulnmg! Auzerhndsg uxrk auzeriujud uzeğueuxzulnd hşındkrdz- şmşpşjr wuğuçşğndkşuz! Buauz iğçuöuzg^ wuzndz Uğus U$ muknprmnirz% rğ sıuanündkrdzg wuwızşj zşğmuw mujndkşuz ü,nf şd bşbışj hşındkrdz-şmşpşjr ünğ,umjndkşuz muğşdnğndkrdzg! Znwz uışz uz uğ,uğ,şj anüşdnğumuzzşğnd qşğçumulndkşuz auğjg şd uwe ü,nf uzağucşbı lnd,ndszşğ nğnzşlnd ağusuwumuzg! Buauz İğçuöuz znwz =ukulnmzşğg wuzqzşj Auwuiıuzr zu.mrz zu.uüua Lşdnz Itğ Hşığnişuzrz^ rzvhti zuşd uğıu=rz ünğ,nj zu.uğuğrz nd Uöüuwrz cnpnfr zu.uüuarz &uznzj =uğındpuğndkrdzzşğndz ousçnf/! Sş,r Iuzz Mrlrmrnw Muknprmnindkrdzg mg ışpşmujzt nğ wuxu<rmuw +ğşğndz^ znwz ağuıuğumndkrdzg hrır yn.uzjt zuşd Usşzuwz Auwnj Üuğşürz Ç$ muknprmnirz^ zu.mrz zu.uüuazşğ Xnhtğk ?nvuğşuzrz şd İşğc İuğürişuzrz^ rzvhti zuşd zu.uüua Fuauüz :uvuındğşuzrz!

0 uğıuzşınds / kuy+z &Sıfır Atık/ Sr<uöüuwrz (+ğndsg ündsuğndşjud 17 Anmışsçşğ 2025^ Ndğçuk sr<+ğtrz^ ül.udnğndkşusç huındnw zu.uüua% Kndğ=rnw Uxu<rz Irmrz Tsrzt Tğınpuzr! (+ğndsr kşsuz tğ {0 uğıuzşınds`kuy+zr buğcndsg$ suğerm^ fuwğ^ yn.umşğhnds´! Cnpnfrz suizumjşjud Z$U$I$ İuaum Ç$ Huığruğ= Auwğg! Zşğmuw trz Srujşul Uöüşğnd Muösumşğhndkşuz AUHRKUKr Ünğ,uerğ Iz+ğtz Uzuülnıru Xnihu.^ Kndğ=rnw Auzğuhşındkşuz zu.uğuğzşğ^ {Sıfır Atık´ arszuğmr zu.uüua İustı Upgğhub şd Mğ+zrj Işindv Yğ+)$ I=k$ İu)r Uğyumndb! Cnpnfr gzkuj=rz Znğrz Usşzuhuındndkşuz m'ndpşmjtğ üuduöuzumrğ Anüb$ I$ Üuihuğ Uçp$ Muğuhşışuz!

Auwuiıuzr st< Şdğnsrndkşuz eşihuz Suğumni şğtm^ 17 Anmışsçşğrz^ İrdzr=r suğörz st< lğuüğnpzşğnd aşı ndzşju, öğnwjrz gzkuj=rz .+işjud Ndubrzmkgzr st< 8 *üniınirz Auwuiıuzr^ Uığhtwouzr şd Srujşul Zuauzüzşğnd iınğuüğu, yuiıukndpkşğndz suirz! Uz muğşdnğ wuwıuğuğndkrdzzşğ gğud^ gzeü,şlnf nğ Şdğnsrndkrdzg huığuiı t rğ ünğ,r=umuösşğg zşğezşlnd n_v sruwz {Kğusyr ousçuw´ zu.uür,r^ uwl zuşd usçnp< {:upupndkşuz .uvsşğndm´ zu.uqşxzndkşuz huğndzumrz st< muhumjndu,ndkrdzg .kuzşlnd ausuğ! Suğumni erışl ındud^ nğ Şdğnsrndkrdzg aşışdnpumuz+ğtz m'u<umjr Auğuduwrz Mnfmuir st< .upupndkşuz! {Sşz= buı şğ<uzrm şz=^ nğ .upupndkrdzg mnd üuw! Iumudrz muğü sg suzğusuizndkrdzzşğ htı= t wiıumuzuz^ çuwj sşz= ani şz=% rçğşd Auwuiıuzr^ auw cnpnfndğer şd Auwuiıuzr muxufuğndkşuz wndiulr ünğ,gzmşğ^ nğhtiör iuıuğşz= qşör uwi ünğ,gzkujrz st<´^ giud Suğumni!

Z$U$I$ İuaum Ç$ Huığruğ= Auwğg^ 17 Anmışsçşğ 2025^ Ndğçuk^ wşı sr<+ğtrz gzendzşj auzündjşul a+ğ% Wumnçouz Subulgr suanduz şd wndpuğmudnğndkşuz uxkrd judumjumuz uwjşlndkrdzzşğg! Eualrorz st< zu. zşğmuwujud Huığruğ=uğuzr uzqzumuösg! Ub.uınpzşğ sr ux sr judumjndkrdz wuwızşjrz Znğrz Usşzuhuındndkşuz şd İ$ Anüdnw s.rkuğndkrdz auwjşjrz sşğ Anüşdnğ Hşırz nd gzıuzr=rz! Uhu uwjşlşjrz =nwğ şmşpşjrzşğt zşğmuwujndjrvzşğ^ =upu=uhşızşğ^ ausuwz=uwrz nd kupuwrz auiıuındkşuzj zşğmuwujndjrvzşğ şd uzauızşğ^ nğnz= şdi mğu, euxz mnğndiırz uxkrd judumjşjuz Usşz$ İ$ Huığruğ= A+ğ! Judumjumuz uwjşlndkşuzj gzkuj=rz Znğrz Usşzuhuındndkşuz mnp=rz trz Mğşıtr Anüşdnğ Işindv Üşğb$ I$ Şözrm Uğ=şhi$ Hşığnişuz^ üuduöuzumrğ Anüb$ I$ Üuihuğ Uçp$ Muğuhşışuz şd Huığruğ=umuz Yn.uznğe Uğc$ I$ Üğrünğ U$ ?azw$ Iusuışuz!

13-14 Anmışsçşğrz Auwuiıuzr suwğu=upu= Şğşduzr st< muwujud {Ouğıuğuhşıumuz cuxuzündkrdz^ huahuzndkrdz şd zu.uqşxzndkrdzzşğ´ uzndznf sr<uöüuwrz ausucnpnf sg^ nğndz ağudrğndu, trz şd suizumjşjuz zuşd {AuwOuğ´ srndkşuz uzeuszşğ! Uwi muğşdnğ qşxzuğmg rğumuzujud Şğşduzr ouğıuğuhşıumuz kuzüuğuzr 35ğe ıuğşeuğqr sr<njuxndszşğnd bğ<uü,nf! {AuwOuğ´r uzndznf suizumjndkrdz çşğrz Zuöuğtk Hrzuklg^ Tlsnz Auzvtğ^ Ulrz Ynzkr+plnd şd Rğtz Hgvu=og!

Hu=gğürdpr ;zndze İ$ Uiındu,u,zr Şmşpşjdnw şd Iuışuz Fuğcuğuzr Kupuwrz :nğandğer uzeuszşğg şmşpşjdnw iğuarz st< cnpnf sg ündsuğşjrz^ Şmşpşjdnw ıuğşmuz ı+zu.sçndkşuz auzerindkşuz uxkrd^ nğ uwi ıuğr ışpr hrır ndzşzuw 16 Znwşsçşğrz^ Mrğumr uxud+ı! Kupuwrz :nğandğer uışzuhşı Suğr Şuzog zbşj^ kt uwi ıuğr Suıupr Muğüuerğ Wuzqzu.ndsçr uışzuhşı sg hrır vgzığndr! {Ausnöndu, şz=^ nğ çuösukrd kupşjrzşğ şd auöuğudnğ bğ<uzuduğızşğ hrır glluz Iuışuz fuğcuğuzr mnp=rz^ nğ ndzr 180 ıuğnduz yuxudnğ huısndkrdz! Sşğ ausuwz=r sruizumuz huğıumuzndkrdzg htı= t glluw çuğqğ ürıumjndkşusç şd rz=zndkşuz öüujndsnf znğ işğndzezşğ huığuiışl´ zbşj uışzuhşıg! Şuzog zuşd suizumrjzşğndz zşğmuwujndj 2025-2026 ndindszumuz ıuğnduz ünğ,ndztndkşuz ışpşmuürğg% - Ub.uıufuğqşğnd ,u.i% 48 srlrnz lrğu^ - Auındjndszşğnd ,u.i% 3^5 srlrnz lrğu^ - Gzeauzndğ ,u.işğ% 11^5 srlrnz lrğu! Gzeauzndğ ,u.işğg mg auizrz bndğ< 63 srlrnz lrğuwr^ rim znwz bğ<uzr ausuğ ihuindu, şmusndızşğg aşışdşulzşğz şz$ - Fuğqumulndkrdzzşğt şmusndı% 21 srlrnz lrğu^ - ;znpzşğt ihuindu, zndrğuındndkrdzzşğ% 22 srlrnz lrğu^ - Uwl şmusndızşğ% 2^5 srlrnz lrğu! Gzeauzndğ şmusndıg zu.uışindu, t 45^5 srlrnz lrğu^ nğ mg zbuzumt 17^5 srlrnz lrğuwr şlşdsndı=r humuinğe! Zbndşjud^ nğ uzjşul ndindszumuz ıuğnduz &2024 2025/ şlşdsndı=r humuinğeg şpu, tğ 14^5 srlrnz lrğu! Zbndşjud zuşd üzuor sumuğeumtz ju, şpnp uwi uğerdz=g jnwj mnd ıuw muğüuhua şd auduiuğumbxndu, şlsıumuz muxufuğndsnf! Andim^ Şuzog ausux+ışj suıupr şmusndızşğnd şd ,u.işğnd çucuzndsg% bşbışlnf^ nğ usçnp< ünğ,gzkujg hrır muıuğndr kuyuzjrmndkşuz imöçndz=nf!

{Su=ndğ +er rğudndz=´ auğkumr 2025r {işd öşmnwj´r ausuquwz^ 2024rz Kndğ=rnw nv stmg zuauzü mg ausuhuıui.uzt SUMr {Ausub.uğauwrz uxnp<uhuandkşuz muösumşğhndkşuz´ mnpst iuasuzndu, {Su=ndğ +e´ vuyuzrbrz! YrTs 2$5g sr=ğni=nyr= suizrmzşğ şz^ nğnz= .riı fıuzüudnğ şz! YrTs 2$5g uwz=uz yn=ğ t^ nğ mğzuw uzjzrl suğszr hubıhuzumuz bşğışğtz^ .nğndzm zşğkuyuzjşl kn=şğ şd znwzrim sızşl uğşuz ani=r st<! Öşmndjsuz ausuquwz^ Kndğ=rnw st< ustztz upını zuauzüzşğz şz Gpıgğ^ Tğörzouz şd ?rdkuaru! Uwi ausuhuımşğr fğuw +er upınındkşuz ışiuzmrdztz Uzüuğu şd Rikuzhndl mg euğumuğündrz {öüuwndz´ şğmrğzşğnd euiudnğsuz st<! Mg zbndr nğ +er upınındkrdzg sş, uöeşjndkrdz m'ndzşzuw zuşd ızışindkşuz fğuw şd fzuig ıuğşmuz mg muöst s+ıudnğuhti 138 srlrux ınluğ!

{Suğsuğu´ +ğukşğkr uduü .sçuüğuhşı Xnhtğ Auııtoşuzr suanduz =uxuindz=r uxkrd {U":^ ŞĞUZR VG;ZNDTR$$$´ Üğşj% WUMNÇ IRDZŞUWŞUZ

13 Հոկտեմբեր 2014-ին, բանաստեղծ Զարեհ Խրախունիի բանակարանին մէջ (Թաքսիմի հրապարակին մօտ), հարկաւ վերջինին եւ անոր տիկնոջ ներկայութեամբ ու «Մարմարա» օրաթերթի խմբագրապետ Ռոպէր Հատտէճեանի եւ փոխ-խմբագապետ Մաքրուհի Պ. Յակոբեանի հետ մեր առաջին հանդիպումէն ետք, 2017-ի Յուլիսի 19-21 օրերուն կրկին այցելեցի Պոլիս, այս անգամ «Մարմարա»ի խմբագրատուն, նպատակ ունենալով մեր «Ծաղիկ» գրական թերթին կողմէ յատուկ հարցազրոյց մը շնորհել բազմավաստակ խմբագրապետ Ռ. Հատտէճեանին: Այցելութեանս մասին նախօրօք հեռախօսով պարզապէս տեղեակ պահած էի յարգարժան խմբագրապետը, բայց չէի յայտնած շարժառիթը, նպատակը: Երբ առաջին անգամ մտայ «Մարմարա»ի խմբագրատուն, խմբագրակազմի հիւրասէր անդամուհիները՝ Նաիրա Մկրտչեան-Սիւզմէն, Հիլտան եւ Անին, խմբագրակազմի սիւներէն Կարօ Համամճեանը (այժմ՝ հանգուցեալ) շրջապատեցին զիս եւ առաջնորդեցին երկրորդ յարկ, խմբագրապետին քով, որ զիս տեսնելուն պէս չթաքցուց իր անհուն հրճուանքը առաջին այցելութեանս առթիւ, եւ քաղցր հիւմըրով մը դիմելով ինծի՝ -Պարոն Տիւնեայեան, ըսել է, պիտի շարունակե՞նք Զարեհ Խրախունիի տան մէջ երեք տարի առաջ սկսուած մեր հաճելի զրոյցը... Երե՜ք տարի անցաւ, որուն ընթացքին, սակայն, դժբախտաբար կորսնցուցինք մեր շատ սիրելի բանաստեղծը,- ըսաւ Ռոպէր Հատտէճեան: Զգալի էր որ Հատտէճեան ծանր կը տանէր մեր աշխարհէն անդարձ մեկնումը բանաստեղծ եւ իրեն տարեկից ու մտերիմ Խրախունիի, որ հրաժեշտ տուաւ իր սիրելիներուն, հարազատներուն, համայն պոլսահայութեան եւ Սփիւռքի ու Հայաստանի գրական շրջանակներուն, 27 Նոյեմբեր 2015-ին, յետ երկարատեւ ու տառապագին հիւանդութեան...: -Ինչո՞ւ չէ, շարունակենք մեր հաՃելի զրոյցը, Պարոն Հատտէճեան, բայց ըսեմ, որ ես եկած եմ յատկապէս հարցազրոյց վարելու ձեզի հետ,- ըսի հաստատակուռ բառերով: -Հարցազրո՜յց... ի՞նչ առիթով, ի՜նչ հաճելի անակնկալ է այս մէկը,- ըսաւ ան, աչքերուն մէջ լող տալով իր գոլ ժպիտը, ու դէմքին՝ բարի ուրախութիւնը, որ անշպար էր: -Այս տարի, Հոկտեմբեր 27-ին, դուք կը բոլորէք «Մարմարա»ի խմբագրապետութիւնը ստանձնելնուդ 50-ամեակը. փափաքեցայ որ մեր հարցազրոյցը տեղի ունենայ ամրան իմ արձակուրդի օրերուն,- պատասխանեցի իսկոյն, ձեւակերպելով այցելութեանս նպատակը: -Օհ, երեք ամիս առաջուընէ՞... Որո՞ւ մտքէն կ'անցնէր նման բան,- ըսաւ խմբագրապետ Հատտէճեան: Եւ քիչ մը լռութենէ ետք, քիչ մըն ալ յուզուած ձայնով, ան շարունակեց. -Գիտէ՞ք Պր. Տիւնեայեան, ես յաճախ ըսած եմ ե՛ւ գրած, նորէն կ'ըսեմ, որ գրող մը, չպէ՛տք է ըլլայ եսակեդրոն, այսինքն՝ գրէ եւ ցուցադրէ մի՛այն իր գործերը եւ յետոյ ալ այս ու այն բարեկամներուն ուղարկէ իր գրածները, բանաստեղծութիւններու կամ արձակ երկերու ժողովածուները. ոեւէ գրող կամ հրապարակագիր պէտք է գրէ նա՛եւ այլ գրողներու գործերուն մասին, անդրադառնայ ուրիշներու ալ վաստակին, եւ ասիկա մեծ արժանիք մը կը համարուի գրողին համար՝ շնորհուած նախախնամութենէն: Ես իսկապէս կը գնահատեմ «Ծաղիկ»ի գրական աշխատանքներն ու տարած ժրաջան գործունէութիւնը, կարդալով անոր Բացառիկ հատորները: Շնորհակալ եմ նաեւ ձեր ազնիւ մտայղացման համար եւ պատրաստ եմ պատասխանելու ձեր հարցումներուն՝ ապաւինելով գիտելիքներուս: Ի միջի այլոց, Հատտէճեան, յաջորդ օր, 20 Յուլիսին, իր նոյն խօսքերը տարբեր շարադրանքով մը գրեց ու տպեց «Մարմարա»ի մէջ: Այստեղ, ես պիտի չներկայացնեմ մեր հարցազրոյցը, որ տեւեց աւելի քան երկու ժամ եւ որուն ամբողջութիւնը »Ծաղիկ»ի մէջ պարբերաբար լոյս տեսնելէ ետք առանձին գրքոյկով մըն ալ լոյս տեսաւ Պոլիս, 2020-ին, պոլսահայ ազգային բարերար եւ մշակութային գործիչ Պարոն Սարգիս Գիւլէկէչի ազնիւ մեկենասութեամբ: Արդարեւ, մեծայարգ հիւրընկալ խմբագրապետը սովոր էր ամէն օր կէսօրուան 12:00-ին կէս ժամ դադար առնել եւ ճաշել խմբագրատան քովի խոհանոցին մէջ: Ան ինձմէ խնդրեց որ իր ճաշի հիւրն ըլլամ եւ ապա շարունակենք սկսուած հարցազրոյցը ճաշէն ետք: Ընթացքին, իմ հարցումս (որ կապ չունէր մեր սովորական հարցազրոյցին հետ) կեդրոնացաւ Հատտէճեանի «Յուշատետր»ի համեղ գրութիւններուն վրայ եւ ըսի, թէ հաճոյքով կը կարդամ Աւետիք Իսահակեանի մահուան 60-ամեակին առիթով «Աւետիք Իսահակեանը եւ Կիները« խորագրեալ իր յուշագրութիւններու շարքը: Ժպտեցաւ, դուրը եկաւ իմ հարցումս եւ ըսաւ, որ իրեն շատ կը հետաքրքրեն նաեւ Իսահակեանի բանաստեղծութիւնները, քանի որ անոնք փիլիսոփայական խորք ունին, առաջին ընթերցումով պարզ եւ սիրային տողեր կը թուին, բայց անոնք իմաստասէրի մը ապրած կեանքին տարերքն են: Ճաշի ընթացքին, հարցումիս նիւթէն առանց շեղելու եւ մնալով Իսահակեանի չափածոյ երկերուն փիլիսոփայական խորքով ակունքներուն մէջ, Հատտէճեան ինձմէ խնդրեց որ կարճ ձեւով վերլուծեմ եւ կարծիքս տամ մեծ բանաստեղծին 10 տողնոց «Ա՜խ, Երանի Չըծնուէի» բանաստեղծութեան մասին, շեշտելով, թէ խորքին մէջ ի՞նչ ըսել կ'ուզէր փիլիսոփայ-բանաստեղծը, որ կենսասէր մարդ մըն էր, աշխարհի վայելքներէն զրկուիլ չուզող բանաստեղծ մը, իրապէ՞ս կ'ուզէր որ ծնած չըլլար.- Ա՜խ, երանի չըծնուէի, Չըլսէի Հովիւների երգերը ջինջ Եւ մայրական խօսքերը սուրբ: Չըտեսնէի Չքնաղ դէմքը իմ տիրուհու Եւ աշխարհքը հրաշագեղ: Ա՜խ, երանի չըծնուէի, Չըլսէի, չըտեսնէի – Չըմեռնէի... Անակնկալ էր ինծի՝ խմբագրապետին ուղղած հարցումը: Զգացի թէ բանաստեղծին սոյն տողերը կը չարչրկէին միտքն ու հոգին խմբագրապետին: Միասին վերլուծեցինք, բայց վերջնական եզրայանգումի չհասանք: Իսահակեան, որ իր պանդխտութեան տարիներուն ապրեցաւ հայրենիքի ե՛ւ իր մօր ե՛ւ իր ժողովուրդի կարօտանքը, արդեօք այդ ցաւերուն չդիմանալո՞ւն պատճառով 1935-ին գրած էր յիշեալ բանաստեղծութիւնը, նկատի առնելով որ դեռ վերջնականապէս չէր վերադարձած հայրենիք: Մեր հարցազրոյցէն տարիներ ետք, 26 Յունուար 2023-ին, Երեւանէն Պոլիս ուղղուեցայ ՀՀ Սփիւռքի գործերով գլխաւոր յանձնակատար Զարեհ Սինանեանի յատուկ «Շնորհաւորական Գիր»ը յանձնելու յոբելեար Ռոպէր Հատտէճեանին՝ վերջինին ծննդեան 97-ամեակին առիթով: Թարապիայի շրջանէն ներս անոր բնակարանը հաւաքուած էին պոլսահայ պատկառելի գրական ու մշակութանուէր ինծի ծանօթ ու սիրելի դէմքերը, «Մարմարա»ի մեծ ընտանիքի յառաջակարկառ անդամները, յարգարժան անձնաւորութիւններ՝ Պարոն Արամ Գամպուրեանը (այժմ հանգուցեալ), Օրդ. Մաքրուհի Պ. Յակոբեանը, տիկնայք Սիլվա Կոմիկեանն ու Մարիամ Տրամէրեանը, Արի եւ Այգ Հատտէճեաններու ընտանիքներն ու հարկաւ խմբագրապետ Ռոպէր Հատտէճեանն ու վերջինին ազնուափայլ Տիկինը՝ Սիւզան Դամիկեան-Հատտէճեանը: Ճաշասեղանին շուրջ գլգլացող մեր զրոյցները անվերջ էին...: Ընթացքին, Պարոն Հատտէճեանին յիշեցուցի եօթ տարի առաջ ինծի ուղղած իր հարցումը՝ Իսահակեանի «Ա՜խ, Երանի Չըծնուէի» բանաստեղծութիւնը, եւ ե՛ս դիմեով այս անգամ իրեն, ուզեցի գիտնալ թէ ի՞նչ է իր եզրակացութիւնը այդ բանաստեղծութեան մասին: Հատտէճեան կարճ պահ մը խորհելէ ետք ըսաւ. -«Պր. Տիւնեայեան, չկայ մետալ մը, կոնդակ մը որ ստացած չեմ Հայաստանի ու Սփիւռքի քաղաքական ե՛ւ եկեղեցական ամենաբարձր պաշտօնեաներէ, կաթողիկոսներէ, պատրիարքներէ եւ զանազան անուանի եւ ոչ անուանի անձնաւորութիւներէ: Ինչպէս կը տեսնէք, բնակարանս լեցուն է հարիւրաւոր մեծարժէք գիրքերով: Յետո՞յ...: Ո՞ւր պիտի հասնինք: Ի՞նչն է որ զիս պիտի կշտացնէ՝ եթէ ոչ բուռ մը հողը, յաւիտենական հանգիստ քունը...: Հաւատացէք որ կեանքիս ամենատխուր օրերը տարեդարձիս օրերն են ինծի համար, երբ այլեւս մանաւանդ տարիքով թեւակոխած եմ ծերութեան շեմը: Ըստ իս, Աւետիք Իսահակեան ուզեց ծնած չըլլալ՝ չմեռնելու համար, քանի որ անխուսափելի մահը անամոքելի վիշտ պիտի պատճառէր իր սիրելիներուն, իր բազմամիլիոն ժողովուրդին, որոնց համար տարիներով գրած է հատորներ, անոնց անհուն սէրո՛վն է ապրած տասնամեակներ...»: Այս բոլորը մտիկ ընելէ վերջ նկատեցի որ տամկացած էին խմբագրապետին աչքերը...: Շատ էր յուզուած ան...: Սարթըր ու Քաֆքա, Էլիւար ու Քոքթօ կարդացած եւ նման համաշխարհային փիլիսոփաներու գրականութեանց մէջ հմտացած Ռ. Հատտէճեան, հարկաւ գիտէ՛ր վերլուծել Իսահակեանի՛, Թումանեանի՛, Թէքէեանի՛ նման իմաստասէր հզօր գրողներու երկերը, բանաստեղծութիւնները: Ռոպէր Հատտէճեանի մահուան քառասունքին գրաւոր արտայայտութեան բերուած սոյն տողերը յուշերուս ալպոմէն երբ կը խորհրդածեմ բարձրաձայն, նաեւ կը մտածեմ, թէ աշխարհներ շրջագայած եւ բիւրաւոր մարդոց սիրտը գրաւած ու անոնց անվերապահ գնահատանքին արժանացած բազմավաստակ աւագ խմբագրապետը, վիպագիրն ու յուշագրողը, պատմուածագիրն ու թարգմանիչը, հարիւրիաւոր երկերու հեղինակը արդեօ՞ք ինքն ալ Իսահակեանին նման մտածած էր «չըծնուիլ ու չմեռնիլ»՝ իր բիւրաւոր սիրելիներուն այսքան անխորաչափելի ցաւ չպատճառելու համար...: Արդարեւ, անկարող եմ հարցին պատասխան գտնել...: «Աղթամար»-«Ծաղիկ» - Պէյրութ